[Agares]

Witam .

Ostatnio przeglądałem masę stron związanych m.in stulejką lub za krótkim wędzidełkiem.

Nie ukrywam ze jestem młody, mam jedyne 14 lat ale chciałbym zapobiec dalszym komplikacjom lub innym powikłaniom związanych z za krótkim wędzidełkiem.

Wiec opisze może moj problem :

Juz od niemalze urodzenia, mialem problemy z penisem. Szczerze? Nie wiem co to bylo, lecz mama mi coś kiedyś wspominała. Później, mialem problemy ze ściągnieciem napletka nawet w stanie spoczynku. Poczytalem troszkę i mozna powiedziec, że "naprawilem " to metodą rozciągania. Lecz gdy zauwazylem, ze nie moge ściągnąć napletka z penisa w stanie wzwodu, coś mnie zaniepokoiło.
Gdy próbuję sciągać np w czasie kąpieli (w stanie wzwodu) strasznie mnie boli. Bardzo rzadko udaje mi się ściągnąć z calego "grzybka". Wydaje mi sie ze jest to problem za krotkiego wedzidelka, iż nie mam problemu ze ściąganiem w stanie spoczynku, lecz w stanie wzwodu poprostu ten "węzeł" wydaje mi sie być za krótki.

Jak myslicie, dobrze uwazam?
Czy powinienem isc z tym do lekarza, oraz powiedziec rodzicom?

Bardzo dziekuje za odpowiedzi, jest to dla mnie strasznie wazne.

[randy]

Wizyta u lekarza na pewno nie zaszkodzi. Z Twojego opisu ciężko wywnioskować czy to krótkie wędzidełko, czy jednak dalej stulejka. Jeżeli to pierwsze, bez zabiegu się nie obędzie. Chociaż ja bym obstawiał w dalszym ciągu stulejkę. Nie napisałeś co jest źródłem bólu. Czy wędzidełko ciągnie główkę w dół za napletkiem (wówczas rzeczywiście będzie za krótkie), czy może otwór w napletku wciąż jest zbyt wąski i to napletek uciska żołądź powodując ból (w tym przypadku masz nadal problem ze stulejką).

Ostatecznie możesz mieć problem i z jednym i z drugim. W każdym razie

[Agares]

Dziekuje Ci za odpowiedz ;D Juz uściśle moją wypowiedź.

Mysle, ze bol wywodzi się stąd iż coś uciska mojego penisa, i ciągnie w dół, strasznie cięzko mi ściągnąć skórkę w zwodzie.
Już sam nie wiem co to jest..

Wiem, wiem, że lekarz to też czlowiek i takich penisów ogląda masę, lecz dalej jest mi ciężko przelamać się i pójsc do specjalisty. Tak samo jest z rodzicami, także czuję dziwny dyskomfort zeby im to powiedzieć.

[randy]

[Agares]

Hmm..czyli mamy sytuacje 2w1? ;o

Sprawa jest o tyle ciężka, ze moi rodzice wg mnie mogą zbagatelizować całą tę sytuację. Ojciec, -zazwyczaj ze mna nie rozmawia, i ma gdzieś moje zdrowie, a matka pomyśli, że żartuje, ale moze to juz nie odpowiedni dział do rozmów na temat rodziców

Tak, już mając te 11-12 lat czułem , że coś jest nie tak.

Czy są jakies zastrzeżenia przez zabiegiem, ze względu na mój wiek? Czy im szybciej, tym lepiej?

[randy]

[Agares]

Dziękuje Cie za Twoje odpowiedzi Randy

Nie, nie pochodzę z rodziny patologicznej. Rodzice tak jak wspomniałeś nie potrafią ze mną rozmawiać.

Hm.. ale tak jest najtrudniej, chyba będe musiał poczekać na "odpowiedni " moment , gdy mama żartuje jakoś w kwestiach intymnych czy coś z tym związanego. ]

Nie umiera, no tak masz rację , lecz chcialbym to zalatwic jak najszybciej.. ale nie potrafię ;<
A czy Ty miałeś taki problem? Czy jesteś tutaj jedynie "obserwatorem" problemów i udzielasz porad?

Pozdrawiam Serdecznie.

[randy]

No ja akurat nie miałem takich problemów. Mi to forum pomogło w inny sposób. A że uważam, iż ludzie powinni sobie pomagać, jak tylko mogę staram się to czynić.

Z problemem rozmowy z rodzicami nie jesteś odosobniony. Myślę, że miliony dzieci w Polsce i na całym świecie ma tak samo.

Ja jednak będę się upierał, abyś nie odkładał tej rozmowy i nie czkał na dogodny moment. Takie czekanie może potrwać, a im dłużej będziesz czekał, tym trudniej będzie tę rozmowę zacząć. Widzę, że jesteś zdecydowany do działania, więc jeśli tylko rodzice są w tej chwili w domu to walnij pięścią w biurko (tylko nie za mocno ), powiedz sobie 'raz kozie śmierć' i idź na rozmowę. Jak to mówią "kuj żelazo póki gorące".

Do dzieła

[Agares]

Pomagasz i to bardzo, nie sądziłem ze pod moim postem się ktoś odezwie

Motywują mnie Twoje odpowiedzi, lecz gdy wchodzę do pokoju ,cofam krok bo dziwnie się czuję : < Nie wiem, czy jestem zbyt mało dojrzały jak na takie rozmowy? Czy to rodzice nie przystosowali mnie do tego, - sam już nie wiem.

Wiem tylę, że "chorego" ptaszka mieć nie chcę ;D
Gdyby dało się to załatwić samemu..

Przepraszam, że tak narzekam i żalę się, ale to moja pierwsza jawna wypowiedź na temat mojej "choroby". Cieszę sie że są ludzie ktorzy mnie rozumieją, i może dlatego tyle nawijam

Boję się także reakcji pielegniarki, lekarza, mieszkam w małym mieście gdzie wszyscy się znają, sam już nie wiem ;P

Pozdrawiam bardzo serdecznie : )

[randy]

No to muszę Cię zmartwić, bo kończą mi się pomysły jak jeszcze Cię przekonywać. Zdaję sobie sprawę, że ciężko jest się udać na taką rozmowę. Niewielu jest jeszcze ludzi na tym świecie, którzy potrafią w sposób otwarty rozmawiać o swojej intymności. W końcu przez wiele lat był to temat tabu. Swoją drogą ja jestem osobą z natury nieśmiałą, wręcz wstydliwą. Wiec Cię doskonale rozumiem. Z drugiej strony życie pokazało mi nie raz, że takie odkładanie trudnych spraw czy rozmów na 'dogodny moment' wcale dobre nie jest. Chciało by się coś mieć już za sobą, lecz ten 'dogodny moment' nie chce przyjść i sprawa, którą musisz załatwić z każdym dniem Cię coraz bardziej męczy. Kiedy w końcu zdobędziesz się na odwagę (lub zabraknie sił aby się dalej opierać) i podejmiesz temat to co? To okazuje się, że 'nie taki diabeł straszny jak go malują'. I później pukasz się w głowę, dlaczego ja byłem taki głupi i się tak długo męczyłem.

Właśnie dlatego uważam, że nie ma sensu zwlekać i powinieneś jeszcze dziś, teraz pogadać jednak o tym z rodzicami i się nie męczyć. Uwierz mi, że będzie dobrze i nie zbagatelizują Twoich problemów. Pamiętaj, że najtrudniejszy zawsze jest ten pierwszy krok. Ale trzeba go postawić. Im szybciej tym lepiej.

A jak już będziesz miał za plecami rodziców to się okaże, że lekarz i pielęgniarka to 'pikuś'.

Przyszło mi jeszcze do głowy, że może masz brata (najlepiej starszego) i z nim było by łatwiej. Jeżeli jednak nie masz (tak, wiem - życie aż takie piękne to nie jest) TO RUSZ TYŁEK SPRZED KOMPUTERA, POGINAJ DO RODZICÓW I WYDUŚ Z SIEBIE:
"SŁUCHAJCIE MAM PROBLEM..."
tylko tyle. Dalej już będzie z górki. No. To do roboty

[Agares]

Rendy udało mi się : D

Kąpalem sie, i mama spytała co tak długo, wiec zebralem się na odwagę , poszedlem i porozmawiałem !

Widać, ze na początku bylo jej nieco głupio, potem spytała o kilka rzeczy i powiedziala ze pojdziemy.
Dziekuję za Twoje rady i przekonania, teraz mysle bedzie już tylko z gorki.

Wstydzę się jednak lekarza.. xD

[ Dodano: Nie 26 Kwi, 2009 ]
Randy* - przepraszam literówka.

Starszego brata mam, - lecz na studiach.

Mozesz mi teraz powiedziec nieco jak bedzie przebiegala wizyta u lekarza rodzinnego i urologa?

[randy]

No to sam widzisz, że nie wyszło źle. I co jak co, ale Twojego zdrowia Twoi rodzice bagatelizować nie będą. Nawet, jeżeli czasem masz inne wrażenie. Lekarza nie masz się co wstydzić. To jest jego zawód i będzie na Ciebie patrzył pod kątem schorzenia. On się z takimi problemami spotyka na co dzień. Nie jesteś pierwszy i nie ostatni. Najważniejsze, że udało Ci się przełamać i o tym powiedzieć mamie.

O tym, jak będzie przebiegała wizyta u lekarza może wypowie się ktoś inny, bardziej kompetentny. Ja tego nie wiem, bo nie miałem osobiście takich problemów.

No ale ogólnie do lekarza rodzinnego idziesz i mówisz, że chcesz skierowanie do urologa, bo podejrzewasz, że nie wszystko jest w porządku. Lekarz może zechcieć obejrzeć Twojego penisa, albo sobie odpuści i od razu wypisze skierowanie. Następnie musisz się udać do urologa. Tu już będziesz musiał pokazać 'małego'. Lekarz go obejrzy i powie, czy Twoje obawy były słuszne. Jeżeli coś będzie nie tak, dowiesz się jaki będzie dalszy tok postępowania. Tutaj taka mała uwaga! Lekarz też człowiek i do swoich obowiązków nie zawsze podchodzi tak, jak należy (zmęczenie, zły dzień). Spotykałem się już na tym forum z sytuacjami, że ktoś prosił o radę, bo nie mógł ściągać napletka, a lekarz twierdził, że wszystko jest ok. Bo może się tak zdarzyć, że jak lekarz ogląda penisa w stanie spoczynku to rzeczywiście wszystko wygląda tak jak należy. A problem objawia się dopiero przy wzwodzie. Dlatego jak już będziesz w gabinecie to nie daj się łatwo spławić. Ty sam najlepiej wiesz co Cię męczy. Nie ukrywaj też przed lekarzem, że nie mogłeś w ogóle ściągać napletka i to ćwiczyłeś.


Powodzenia!

[Agares]

Radny, wlasnie tego sie obawiam.

Boję się, że lekarz zbagatelizuje moj problem, bo w stanie spoczynku będzie to wyglądało całkiem normalnie.

W takiej sytuacji musze postawić na swoim?

[ Dodano: Pon 27 Kwi, 2009 ]
Mam wtedy wprost powiedzieć, że nie schodzi mi kiedy mi stoi? ;s

[baran9]

ja mam prawie ten sam problem tylko, że zamiastkrutkiego wędzidełka napletek przykleił mi się do ''grzyba"

[Agares]

Baran miałem tak gdy nie ćwiczyłem. Nie wiem czy to odpowiednia metoda, ale ja powoli powoli z płynem do kąpieli zdjemowalem napletek.